Εκατομμύρια αναγνώστες εκτιμούν τις βαθιές αλήθειες στο μπεστ σέλερ του John Green. Αυτά τα αποσπάσματα 'Το λάθος στα αστέρια μας' σίγουρα θα σας κάνουν να γελάσετε και να κλάψετε.
Μια φορά κι άλλο βρίσκετε ένα βιβλίο που σας κάνει να κλάψετε. Μερικές φορές είστε αρκετά τυχεροί για να βρείτε ένα που σας κάνει να γελάσετε. Και μια φορά σε μια πολύ μεγάλη στιγμή θα βρείτε ένα βιβλίο που κάνει και τα δύο ταυτόχρονα.
Ο John Green Το σφάλμα στα αστέρια μας είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Αυτή η αξιοθαύμαστη ιστορία σας κάνει να σκεφτείτε τη ζωή με βαθιούς τρόπους. Η ζωή έχει σκοπό; Τι εννοούμε με την "ποιότητα ζωής";
Είναι αυτό το βάθος, νομίζω, που αντιπροσωπεύει τον τρόπο Το σφάλμα στα αστέρια μαςέχει αγγίξει εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως. Περισσότεροι από 10 εκατομμύρια αναγνώστες έχουν αγοράσει αντίγραφα αυτού του βιβλίου, ώστε να μπορούν να το διαβάσουν ξανά και ξανά.
Το σφάλμα στα αστέρια μας είναι η ιστορία της Hazel Grace Lancaster, ενός 16χρονου ασθενούς με καρκίνο που συναντά και ερωτεύεται τους 17χρονους Augustus Waters, έναν ακρωτηριασμένο και πρώην παίκτη μπάσκετ. Καθώς διάβασα το βιβλίο, βρήκα τον εαυτό μου ζηλιάρη από την αγνότητα της αγάπης του Gus και του Hazel.
Αν και Το σφάλμα στα αστέρια μας είναι για το θάνατο των εφήβων, το πραγματικό θέμα της είναι η ζωή.
Αλλά αυτό που δίνει βάθος σε αυτή την ιστορία δεν είναι μόνο η όμορφη γραπτή ιστορία αγάπης, αλλά και ο τρόπος που ο Hazel και ο Augustus επικοινωνούν μεταξύ τους. Υπάρχει βαθιά σοφία και ουσιαστική ομορφιά στα λόγια αυτών των έφηβων.
Εδώ είναι 100 αξέχαστες Το σφάλμα στα αστέρια μας τα αποσπάσματα που θα σας κάνουν να σκεφτείτε δύο φορές και να σκεφτείτε σκληρά. Αληθινή προειδοποίηση: Θα θελήσετε να διαβάσετε αυτά με ένα κουτί ιστών χρήσιμο.
# 1 Έχετε μια επιλογή σε αυτόν τον κόσμο, πιστεύω, για το πώς να πω θλιβερές ιστορίες, και κάναμε την αστεία επιλογή.
Πόσες φορές έχετε ακούσει ότι δεν έχετε κάποια επιλογή, ότι πρέπει να κάνετε κάτι; Πρέπει να πάτε στο κολέγιο γιατί διαφορετικά δεν θα βρείτε δουλειά. Σωστά?
Δεν είναι σωστό. Έχετε μια επιλογή. Έχετε πάντα μια επιλογή.
Κάθε μέρα έχετε την επιλογή να γιορτάσετε όλα τα καλά πράγματα στη ζωή σας και όλους τους ανθρώπους που σας ενδιαφέρουν. Όταν η μετάβαση γίνεται σκληρή, έχετε μια επιλογή για το πώς να αντιδράσετε. Είστε υπεύθυνοι για τις προοπτικές σας και η προοπτική σας μπορεί να ενδυναμωθεί αν το επιλέξετε.
# 2 Δεν υπάρχει έλλειψη σφάλματος που θα βρεθεί ανάμεσα στα αστέρια μας.
Η ζωη δεν ειναι δικαιη. Μερικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν χάλια χέρια.
Το πράσινο μας θυμίζει ότι η ζωή μετράται με νόημα, όχι σε ημέρες. Είτε πρόκειται για ένα λεπτό ή για έναν αιώνα, η ζωή απαιτεί να βιώσουμε τόσο χαρούμενες και θλιβερές στιγμές.
Αυτό κάνουν οι Hazel και Augustus. Είναι εξαιτίας του σφάλματος στα αστέρια τους που συναντούν και ότι μπορούν να βιώσουν κάτι καταπληκτικό.
# 3 Καθώς διάβασε, ερωτεύτηκα τον τρόπο που κοιμήθηκες: αργά, και στη συνέχεια όλα με τη μία.
Αυτή η γραμμή μου χτυπάει. Είναι μια από τις πιο όμορφες γραμμές που διάβασα ποτέ.
Σπάνια οι άνθρωποι βιώνουν την αγάπη με την πρώτη ματιά. Συνήθως ερωτευόμαστε αργά χωρίς να το παρατηρούμε μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε τρελοί γι 'αυτόν ή αυτήν. Με αυτή την απλή, αληθινή, ισχυρή γραμμή η Πράσινη μας θυμίζει τι αισθάνεται να ερωτευτείς.
# 4 Ο κόσμος δεν είναι εργοστάσιο παραγωγής ευχών.
Θλιβερό αλλά αληθινό. Δεν μπορούμε να επιθυμούμε ένα αστέρι και να αναμένουμε ότι θα γίνουν θαύματα. Υπάρχουν θαύματα, αλλά δεν έρχονται όταν τους καλούμε. Γενικά, πρέπει να εργαστούμε πραγματικά, πραγματικά σκληρά για να γίνουν πραγματικότητα οι επιθυμίες μας.
# 5 Μερικά ατελείωτα είναι μεγαλύτερα από άλλα άπειρα.
Ακόμη και όταν γνωρίζετε ότι αυτό που έχετε δεν πρόκειται να διαρκέσει, ποιος μπορεί να πει ότι οι δυνατότητες της ζωής είναι λιγότερο από άπειρες;
Όπως εξηγεί ο Gus, μέσα σε κάθε λεπτό υπάρχουν άπειρες δυνατότητες από τις οποίες μπορείτε να επιλέξετε. Η ζωή του ήταν μεγαλύτερη από άλλα ατελείωτα, όπως ο χρόνος και ο θάνατος.
# 6 Μου έδωσες για πάντα μέσα στις αριθμημένες μέρες και είμαι ευγνώμων.
Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Αλλά μερικές φορές βιώνουμε κάτι τόσο έντονο, τόσο αξέχαστο που παραμένει για πάντα. Γίνεται ένα μέρος μας, ένα κομμάτι που αγαπάμε για πάντα. Η επίτευξη ενός αιώνου μέσα σε αμέτρητες ημέρες είναι το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε.
# 7 Είμαι σε ένα περιπέτεια που ανεβαίνει μόνο, φίλε μου.
Τι είναι η ζωή σου - μια περιπέτεια; ένας χορός?
Ανεξάρτητα από το πώς βλέπετε τη ζωή, θα πρέπει να προσπαθήσετε να διατηρήσετε μια θετική προοπτική. Μπορεί να αγωνίζεστε ή να αντιμετωπίζετε προβλήματα, αλλά θυμηθείτε να παραμείνετε θετικοί. Ο John Green μας υπενθυμίζει ότι κάθε σύννεφο έχει μια ασημένια επένδυση.
# 8 Δεν μπορείτε να επιλέξετε εάν πληγωθείτε σε αυτόν τον κόσμο, γέρος, αλλά έχετε κάποιο λόγο σε ποιος σας πονάει.
Συμφωνώ 150 τοις εκατό με αυτό. Θέλω την επιλογή μου να είμαι καλή.
Αν πρέπει να υποφέρουμε (και προφανώς το κάνουμε) τότε τουλάχιστον μπορούμε να επιλέξουμε να πληγωθεί από κάποιον που αγαπάμε, κάποιος που αξίζει τον κόπο.
# 9 Ελάτε εδώ για να μπορέσω να εξετάσω το πρόσωπό σας με τα χέρια μου και να δω βαθύτερα την ψυχή σας,
Τα μάτια δεν θα δουν ποτέ την ομορφιά μιας ψυχής. Μπορεί να αισθανθεί μόνο με τις καρδιές μας. Μπορείτε να βλέπετε πάντα την ομορφιά των ψυχών που περιβάλλουν.
# 10 Είναι δύσκολο να κρατήσετε την αξιοπρέπειά σας όταν ο ήλιος που έχει ανασηκωθεί είναι πολύ φωτεινή στα χαμένα σας μάτια.
Το πράσινο εδώ καταφέρνει να περιγράψει τα συναισθήματα ενός ηττημένου προσώπου με μεγάλη ομορφιά.
Πραγματικά είναι δύσκολο να είσαι ευγενής και αξιοπρεπής όταν χάσεις και νικήσεις. Δεν είναι εύκολο να επιστρέψω.
Αλλά θυμηθείτε: Ο ηττημένος δεν είναι αυτός που χτυπηθεί, αλλά αυτός που παραμένει εκεί.
# 11 Αλλά πιστεύω στην αληθινή αγάπη, ξέρετε; Δεν πιστεύω ότι όλοι παίρνουν να κρατήσουν τα μάτια τους ή να μην αρρωσταίνουν ή οτιδήποτε άλλο, αλλά όλοι πρέπει να έχουν αληθινή αγάπη, και θα πρέπει να διαρκούν τουλάχιστον όσο η ζωή σας κάνει.
Νομίζω ότι αυτή είναι μια από τις πιο ρομαντικές γραμμές σε αυτό ή σε οποιοδήποτε βιβλίο.
Δεν ξέρω για σας, αλλά πιστεύω στην αληθινή αγάπη. Ίσως έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές ρομαντικές ταινίες ή διάβασα πάρα πολλά παραμύθια. Είναι δυνατό. Αλλά σίγουρα πιστεύω ότι όλοι πρέπει να έχουν αληθινή αγάπη.
Σας ευχαριστώ, John Green, γιατί γράψατε αυτή τη γραμμή.
# 12 Οι σκέψεις μου είναι αστέρια που δεν μπορώ να καταλάβω σε αστερισμούς.
Νιώθεις μερικές φορές ότι το μυαλό σου είναι γεμάτο από σκέψεις που συνεχίζουν να τρέχουν γύρω από έναν αποδιοργανωμένο τρόπο; Οι πιο βαθιές ανθρώπινες σκέψεις είναι μερικές φορές οι πιο δύσκολες να αποτυπώσουμε και να εκφράσουμε με λόγια.
# 13 Αυτό είναι το θέμα του πόνου. Απαιτεί να αισθάνεστε.
Μπορείτε να αγνοήσετε τη φλόγα μιας φωτιάς; Οχι? Ο πράσινος λέει ότι ο πόνος είναι και αυτός.
Όταν ένας πόνος είναι αρκετά βαθύς, δεν μπορείτε να το πάρετε μακριά αγνοώντας το. Όταν είναι παρούσα, απαιτεί να αναγνωριστεί. Αυτή η επιβεβαίωση γίνεται το κλειδί σας για να προχωρήσετε.
# 14 Τα σημάδια που αφήνουν οι άνθρωποι είναι πολύ συχνά ουλές.
Μακάρι να μπορούσα να αντικρούσω την Πράσινη, αλλά δυστυχώς έχει δίκιο. Έχω πληγωθεί από λίγους ανθρώπους στη ζωή μου, τόσο ακούσια όσο και εσκεμμένα, και πιστεύω ότι έχουν και οι περισσότεροι άνθρωποι.
Οι ουλές μας θυμίζουν ότι είμαστε άνθρωποι. Οι ουλές είναι επώδυνες αλλά πρέπει να μάθουμε να τις αγαπάμε. Μόνο από τον πόνο και την απογοήτευση ο χαρακτήρας είναι σφυρηλατημένος.
# 15 Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τις υποσχέσεις που κάνουν όταν τους κάνουν.
Οι άνθρωποι κάνουν μερικές φορές υποσχέσεις που δεν κατανοούν πραγματικά, υποσχέσεις που απαιτούν πολύ περισσότερα από αυτά από ό, τι φαίνεται. Δεν καταλαβαίνουν ότι έχουν κάνει μια υπόσχεση ή δεν καταλαβαίνουν το μέγεθος της δέσμευσης που έχουν κάνει. Οι άνθρωποι επίσης κάνουν τις υποσχέσεις πολύ ελαφρώς.
Θυμηθείτε όλα αυτά την επόμενη φορά που θα κάνετε μια υπόσχεση.
# 16 Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζετε ότι η τελευταία σας καλή μέρα είναι η τελευταία σας καλή μέρα. Την εποχή εκείνη, είναι μια άλλη καλή ημέρα.
Το σύμπαν μας δίνει κάθε ένα πεπερασμένο αριθμό ημερών. Είναι ένα είδος παρουσίας. Δεν ξέρουμε πότε θα σταματήσει η μουσική, γιατί γιατί να μην απολαμβάνουμε τον χορό ενώ διαρκεί;
# 17 Η θλίψη δεν σας αλλάζει Hazel. Σας αποκαλύπτει.
Αυτή η γραμμή μου θυμίζει ένα παλιό ρητό: Οι δύσκολες στιγμές δείχνουν αληθινά χρώματα, οι δύσκολες στιγμές αποκαλύπτουν αληθινούς φίλους και το καλό θα είναι ευλογημένο από τον πόνο.
Το πράσινο το ξέρει καλά. Οι δύσκολες στιγμές πάντα αποκάλυψαν τη δύναμη και την ομορφιά του χαρακτήρα των ανθρώπων.
# 18 Ο καθένας θέλει να οδηγήσει μια εξαιρετική ζωή.
Δεν νομίζω ότι όταν ξυπνάς, πεις στον εαυτό σου, "θέλω να έχω μια εντελώς κακή ημέρα", έτσι; Ο καθένας από εμάς θέλει να ζήσει μια εκπληκτική ζωή γεμάτη εκπληκτικές αναμνήσεις, ώστε στο τέλος του ταξιδιού να μπορέσουμε να πούμε: "έζησα και έχω σημασία".
# 19 Σ 'αγαπώ να παρουσιάζεις ένταση.
Αυτή τη στιγμή είναι η ζωή σου. Χθες είναι μόνο μια μνήμη και το αύριο είναι μόνο φανταστεί. Μόνο σήμερα υπάρχει.
Οι άνθρωποι έχουν μια τρομερή τάση να ζουν στο παρελθόν ή στο μέλλον παραβλέποντας το μόνο πράγμα που μπορούν να επηρεάσουν - το παρόν. Ο πράσινος υπενθυμίζει ότι η ζωή (και η αγάπη) βιώνουν μόνο εδώ και τώρα.
# 20 Πρόκειται να ζήσετε μια καλή μακρά ζωή γεμάτη με μεγάλες και τρομερές στιγμές που δεν μπορείτε να φανταστείτε ακόμα!
Εύχομαι κάποιος να μου το πει αυτό όταν αισθάνομαι κάτω, γιατί περιλαμβάνει όλα όσα πιστεύω. Η ζωή δεν είναι καλή, ούτε είναι κακή. Η ζωή είναι αυτό που κάνετε από αυτό.
Ακόμα κι αν όλα φαίνονται ζοφερά, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι κάτι μεγάλο σας περιμένει.
Κανείς δεν μπορεί να πει τι θα συμβεί αύριο.
# 21 Ίσως "εντάξει" θα είναι "πάντα" μας.
Κάθε ζευγάρι έχει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας. Δημιουργούμε ιδιωτικές γλώσσες με μυστικούς όρους εμπιστοσύνης. Εάν δεν μπορείτε να έχετε πάντα, τουλάχιστον μπορείτε να έχετε την ομορφιά του τώρα.
# 22 Η αγάπη διατηρεί την υπόσχεση ούτως ή άλλως.
Η αγάπη διαρκεί μπροστά σε όλες τις δυσκολίες. Η αγάπη κάνει δύσκολα ή δυσάρεστα πράγματα για χάρη του συντρόφου σας. Η αγάπη ακολουθεί ακόμα και όταν γίνεται δύσκολο να τηρηθεί η υπόσχεση που δώσατε. Αυτό είναι αγάπη.
# 23 OH, δεν θα το πειράξει, Hazel Grace. Θα ήταν προνόμιο να σπάσει η καρδιά μου.
Έχετε ποτέ ερωτευτεί κάποιον που γνωρίζετε ότι θα σπάσει την καρδιά σας; (Αυτή είναι μια ρητορική ερώτηση. Ο καθένας το κάνει κάποια στιγμή.)
Η αγάπη είναι πάντα ένας κίνδυνος. Αλλά είναι ένα τόσο υπέροχο βραβείο ότι ο κίνδυνος αξίζει τον κόπο. Μια μεγάλη αγάπη αξίζει να έχει ακόμη και αν υπάρχει η πιθανότητα ότι θα τελειώσει με σπάσιμο της καρδιάς.
# 24 Οι πραγματικοί ήρωες, ούτως ή άλλως, δεν είναι οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα. οι πραγματικοί ήρωες είναι οι άνθρωποι ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ πράγματα, προσοχή.
Οι περισσότεροι από εμάς περνούν από τη ζωή μας μισο-κοιμισμένοι, χωρίς να γνωρίζουν τι συμβαίνει γύρω μας.
Υπάρχουν άλλοι, όμως, άνθρωποι που δίνουν προσοχή στον κόσμο και όλα τα θαύματα του. Δεν θεωρούν τη ζωή ως δεδομένη. θαυμάζουν πάλι κάθε πρωί σε όλη τη ζωή που έχει να προσφέρει.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που παρατηρούν τι συμβαίνει, την ομορφιά καθώς και την αδικία. Αυτή η ποιότητα, αυτή η συνήθεια της ευαισθητοποίησης, λέει η Green, αποτελεί προϋπόθεση για τους ήρωες. Εχει δικιο πιστεύω.
# 25 Η ατρόμητος μας είναι το μυστικό μας όπλο.
Το θάρρος απαιτεί δύναμη: τη δύναμη να σηκωθεί και να πολεμήσει ακόμα και όταν οι πιθανότητες δεν είναι καλές. Είναι ατρόμητος που μας εξουσιοδοτεί να ακολουθούμε τα όνειρά μας και να επιτύχουμε τους στόχους μας.
Εάν είστε αουτσάιντερ που αντιμετωπίζει μεγάλες αποδόσεις, δεν μπορείτε να υπολογίζετε στη δύναμη για να σας σώσουμε. Αλλά μπορείτε να υπερισχύσετε αν ξεκινήσετε τον εαυτό σας ενάντια στη μοίρα με το σύνολο που φέρνει μόνο η αθωότητα.
# 26 Πότε ήταν το τελευταίο καλό φιλί που είχατε;
Εάν δεν μπορείτε να θυμηθείτε το τελευταίο σας καλό φιλί ή τον τελευταίο σας μεγάλο οργασμό, θα πρέπει πραγματικά να σκεφτείτε σκληρά για τη ζωή σας.
Μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αυτό το ερώτημα αυτόματα μας κάνει να σταματήσουμε και να μελετήσουμε τα αξέχαστα φιλιά που έχουμε απολαύσει. Ορισμένες ερωτήσεις είναι καθαρά διανοητικές και αυτό φαίνεται να είναι ένα από αυτά. Θα μπορούσατε να απαντήσετε με μια ημερομηνία: 13 Αυγούστου, περίπου 7:15 μ.μ. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Η ερώτηση ξεκινάει σε μια μεταβαλλόμενη κατάσταση συνείδησης στην οποία ξαναζείτε την αγάπη και το ρομαντισμό.
# 27 Πρέπει να πάρετε τις μάχες σας σε αυτόν τον κόσμο, Hazel.
Ένας μέντορας μου είπε κάποτε: «Ξέρεις σε ποιους αγώνες συμμετέχεις και ποιοι αγώνες τρέχεις για να κερδίσεις.» Ήμουν ερεθισμένος τότε. Αγωνιζόμουν να κάνω το καλύτερό μου και ήθελα να ρίξω τον εαυτό μου με πλήρη προσπάθεια σε κάθε πρόκληση.
Κατά την αντανάκλαση συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμη ήταν η συμβουλή του. Πρέπει πραγματικά να πάρουμε τις μάχες μας. Καταλαβαίνουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς και κάνουμε αυτές τις μάχες ως προτεραιότητα.
Η επιλογή των μάχες μας δεν αφορά στην σχέση μας με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού, προσδιορισμού των αξιών μας και διαβίωσης με συνέπεια. Οι μάχες που θεωρείτε αξίζει να αγωνίζονται; Αυτό είναι που είσαι.
# 28 Έτσι δεν είμαι ψέματα, ακριβώς. Ήμουν απλά να επιλέξω ανάμεσα στις αλήθειες.
Τι θα έμοιαζε η ζωή μας χωρίς υπέροχα λευκά ψέματα; Πολύ βαρετό, υποθέτω.
Δεν υποστηρίζω το ψέμα, αλλά μερικές φορές δεν μπορείς να πεις στους αγαπημένους σου όλη την αλήθεια, ειδικά αν θέλεις να τους προστατέψεις από την ανησυχία.
Κάποτε ταξίδευα σε ένα αμαξοστοιχίο με έναν ξένο που αποδείχτηκε κλέφτης. Έχει απομακρυνθεί με κάποια δευτερεύοντα πράγματα και ήταν πολύ συναρπαστικό. Όταν οι γονείς μου ρώτησαν, όμως, τους είπα ότι το ταξίδι μου ήταν εντάξει. Δεν υπήρχε λόγος να αναφέρω το γεγονός ότι ταξίδευα σε ένα φθηνό διαμέρισμα το οποίο συχνάζουν και εγκληματίες. Θα ανησυχούσαν χωρίς λόγο.
Και μετά από όλα, ο κλέφτης μέρος της ιστορίας είναι μόνο μία από τις πολλές αλήθειες για το ταξίδι. Η απάντηση που έδωσα στους γονείς μου ήταν επίσης αλήθεια.
# 29 Είμαι σε αγάπη με σας και ξέρω ότι η αγάπη είναι απλά μια κραυγή στο κενό και αυτή η λήθη είναι αναπόφευκτη και ότι είμαστε όλοι καταδικασμένοι και ότι θα έρθει μια μέρα όταν θα επιστραφεί όλη μας η εργασία σε σκόνη, και ξέρω ότι ο ήλιος θα καταπιεί τη μόνη γη που θα έχουμε ποτέ και είμαι ερωτευμένος μαζί σου.
Η αγάπη είναι εξαπατητική. Κάνει το νόημα από τη ζωή, ανεξάρτητα από το ότι είμαστε ένα βραχύβιο είδος σε ένα μικρό πλανήτη που περιβάλλει ένα μικρό αστέρι στο άκρο ενός αδιαφανή γαλαξία.
Όταν η αγάπη χτυπά στην πόρτα σας, πρέπει να την ανοίξετε. Τι θα συμβεί αν αγνοήσετε το χτύπημα και τότε ο κόσμος τελείωσε ξαφνικά; Δεν θα με λύπης την ημέρα που δεν ξοδέψατε την αγάπη;
# 30 Η εύκολη άνεση δεν είναι παρήγορο
Δεν ξέρω για σένα, μισώ απόλυτα τις φαντασιώσεις που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όταν προσπαθούν να φτιάξουν κάποιον επάνω.
"Ευθυμία - δεν αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν πολλά ψάρια στη θάλασσα. "
"Ανεργος? Μην ανησυχείτε. Κάτι σίγουρα θα βγει. "
Ξέρω ότι οι άνθρωποι εννοούν καλά, αλλά αυτές οι εύκολες ανέσεις είναι περίπου τόσο σημαντικές όσο "έχετε μια ωραία μέρα."
Η πραγματική άνεση δεν προέρχεται από ευχετήρια κάρτα μαζικής αγοράς. Προέρχεται από την αναγνώριση και την εκτίμηση του ποιοι είμαστε.
# 31 Κάλεσε τους συναδέλφους του μοναχούς: "Ελάτε γρήγορα δοκιμάζω αστέρια".
Τι υπέροχο συναίσθημα είναι όταν ξέρετε ότι αυτό που βιώνετε είναι σπάνιο και καταπληκτικό. Και πραγματικά ... κάθε στιγμή της ζωής είναι μοναδική, ποτέ δεν πρέπει να αντιγραφεί ή να επαναληφθεί. Κάθε εμπειρία είναι σπάνια και εκπληκτική αν έχετε τα μάτια για να δείτε.
# 32 Το περίεργο πράγμα για τα σπίτια είναι ότι σχεδόν πάντα μοιάζουν ότι τίποτα δεν συμβαίνει μέσα σε αυτά, ακόμα κι αν περιέχουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας.
Η δήλωση της Green σχετικά με τα σπίτια ισχύει εξίσου στα πρόσωπα, στις δημόσιες προσόψεις που δημιουργούμε στην καθημερινή ζωή. Εμφάνιση και πραγματικότητα. Εξωτερικό και εσωτερικό.
Η ζωή μας φαίνεται να συμβαίνει στον κόσμο, αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνουν ανάμεσα στα αυτιά μας καθώς πλέκουμε την εμπειρία σε μια πολύτιμη ταπετσαρία. Η ζωή είναι μια ιστορία από γεγονότα που είναι σημαντικά μόνο λόγω της σημασίας που τους αποδίδουμε.
# 33 Είσαι τόσο απασχολημένος που είσαι εσύ που δεν έχεις ιδέα πόσο πρωτοφανής είσαι.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από μια γυναίκα που είναι η ίδια: σίγουρος, ισχυρός, ασφαλής, έχοντας τη γνώση ότι είναι μοναδική με τον δικό της τρόπο.
# 34 Κρατήστε τα χέρια σας μαζί.
Είμαι πάντα στα πρόθυρα να δώσω αυτή τη συμβουλή στους φίλους μου, και στον εαυτό μου επίσης.
Η ζωή είναι γεμάτη από δράμα και υψηλά και χαμηλά επίπεδα και όλα τα είδη του hullaballoo. Είναι τόσο εύκολο να χαθείς και τόσο σκληρά για να διατηρείς την εστίαση.
Μερικά από τα μεγάλα εισαγωγικά στο Το σφάλμα στα αστέρια μας εκφράζονται ποιητικά σε όμορφη γλώσσα, και μερικοί είναι μεγάλοι ακόμα κι αν έρχονται τυλιγμένοι σε απλή γλώσσα. Υποθέτω ότι ξέρετε ποιο είδος είναι αυτό.
# 35 Υποστηρίζετε ότι το εύθραυστο, σπάνιο πράγμα είναι όμορφο απλώς και μόνο επειδή είναι εύθραυστο και σπάνιο. Αλλά αυτό είναι ένα ψέμα, και το ξέρετε.
Η Hazel υποστηρίζει ότι η ασθένεια δεν κάνει τους ασθενείς σοφότερους ή πιο όμορφους. Ο πόλεμος με τον οποίο τα βάσανα προκαλούν μερικές φορές γεύση χειρότερη από οποιοδήποτε φάρμακο.
# 36 Και ακόμα ανησυχώ. Μου αρέσει να είμαι άτομο. Ήθελα να το κρατήσω.
Η ικανότητα να αισθανόμαστε είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να πεθάνετε για να ζήσετε το θάνατο, επειδή μπορούμε επίσης να έχουμε μια ζωή στο θάνατο.Όσο όμως αισθανόμαστε, ο θάνατος δεν θα μας πάρει.
# 37 Τι είναι ο χρόνος του τσαμπιού. Βιδώνει όλους.
"Ουάου, σήμερα στρίβω 40. Πώς πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα;" Το κάνει. Για εσάς και για όλους.
Πιστεύετε ότι έχετε το χρόνο να επιτύχετε όλα τα πράγματα που θέλετε στη ζωή, έτσι αναβάλλετε την άμεση ευκαιρία για χάρη κάποιων πιθανών μελλοντικών ευκαιριών. Αλλά ο χρόνος δεν περιμένει.
Αναρωτήθηκα αν οι εχθροί σκέφτηκαν ποτέ, ξέρεις, "Αυτό θα πήγαινε πιο γρήγορα αν απλά ξεφορτώσαμε τα εμπόδια".
Μερικές φορές η εγκατάλειψη είναι το πιο εύκολο πράγμα που πρέπει να κάνετε. Αλλά θέλετε να εγκαταλείψετε κάτι που σημαίνει τόσο πολύ για σας;
Τα εμπόδια είναι το δύσκολο κομμάτι της ύπαρξης εμπόδιο, αλλά είναι και το ουσιαστικό κομμάτι. Χωρίς εμπόδια, ο πολεμιστής είναι μόνο κάποιος που τρέχει γύρω από μια διαδρομή.
Μερικές φορές ορίζουμε την ανταπόκρισή μας στις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουμε. Τα εμπόδια δεν αποτελούν εμπόδια. Μας κάνουν ποιοι είμαστε.
# 39 Δεν απαθανατίζεις τους χαμένους γράφοντας γι 'αυτούς. Η γλώσσα γκρεμίζει, αλλά δεν αναστήθηκε.
Τίποτα δεν φέρνει πίσω τους χαμένους, ανεξάρτητα από το τι είμαστε πρόθυμοι να ανταλλάξουμε γι 'αυτούς. Αυτή είναι η τιμή του να είσαι άνθρωπος και να έχεις την ικανότητα να αισθάνεσαι.
Το μόνο που έχουμε αφήσει είναι να μιλήσουμε και να γράψουμε γι 'αυτούς, και έτσι να διευκολύνουμε τον δικό μας πόνο. Αυτό μας κρατά ζωντανό στη μνήμη μας, αλλά η Πράσινη θυμίζει ότι η μνήμη δεν είναι ζωή. Οι χαμένοι χάνονται ακόμη και αν γράφουμε καλά λόγια γι 'αυτά.
# 40 Χωρίς πόνο, πώς θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε τη χαρά;
Φανταστείτε ότι ζείτε σε έναν κόσμο χωρίς πόνο και θλίψη.
Θα ήταν ένας θαυμάσιος κόσμος, αλλά θα γνωρίζαμε πραγματικά πόσο καλό ήταν; Χρειαζόμαστε πόνο για να εκτιμήσουμε τη χαρά.
Εάν δεν με πιστεύετε, θυμηθείτε πόσο υπέροχο αισθανθήκατε την πρώτη σας υγιή μέρα μετά την ανάκτηση από μια κακή κεφαλή. Θυμηθείτε ότι η συναρπαστική αίσθηση της ζωτικότητας, η απλή ευχαρίστηση της αναπνοής μέσα από τις απελευθερωμένες ρινικές διαβάσεις; Ποτέ δεν αισθάνεστε ότι είναι υγιής μέχρι να είστε άρρωστοι. Το πράσινο λέει ότι η χαρά και ο πόνος λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο.
# 41 Είναι μια καλή ζωή, Hazel Grace.
Είναι μια μεγάλη ζωή. Ναι, υπάρχουν σκαμπανεβάσματα. Ναι, υπάρχει πόνος. Ναι, η ζωή είναι πολύ σύντομη. Αλλά η ζωή είναι γλυκιά παρά όλα αυτά.
# 42 Λες ότι δεν είσαι ξεχωριστός γιατί ο κόσμος δεν ξέρει για σένα, αλλά αυτό είναι μια προσβολή για μένα. Ξέρω για σένα.
Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός με τον δικό του τρόπο.
Όταν αισθάνεστε ότι δεν είστε αρκετά καλός ή αρκετά πλούσιος ή αρκετά διάσημος, θυμηθείτε ότι είστε αγαπημένοι. Εσείς, αγαπούσατε, ακριβώς όπως είστε. Είσαι μοναδικός.
# 43 Είναι μια μετάφραση: βλέπετε, βάζετε το θανάσιμο πράγμα ακριβώς ανάμεσα στα δόντια σας, απλά δεν του δίνετε την εξουσία να κάνει τη δολοφονία του.
Ο Gus αναφέρεται σε τσιγάρα σε αυτό το απόσπασμα, αλλά μιλάει πραγματικά για καρκίνο.
Ο καρκίνος κάνει τον Gus θύμα. Ελέγχει την υγεία του και ακόμη και υπαγορεύει ότι θα πεθάνει. Σε αυτή την κατάσταση, πολλοί άνθρωποι δέχονται ότι είναι θύματα μοίρας και ασθένειας.
Ο Γκους αντιστέκεται στο να βλέπει τον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο και γι 'αυτό πρόκειται για αυτό το απόσπασμα. Το τσιγάρο είναι θανατηφόρο. Τα τσιγάρα προκαλούν καρκίνο, την ίδια ασθένεια που ληστεύει τον Γκους για το μέλλον του. Αλλά ο Gus παίρνει την τελευταία λέξη. Βάζει το τσιγάρο ανάμεσα στα χείλη του και στη συνέχεια δεν το φωτίζει. Το τσιγάρο είναι ανίκανο. Δεν μπορεί να βλάψει τον Gus επειδή έχει τον έλεγχο. Είναι αυτό το συναίσθημα της ύπαρξης ελέγχου που ο Γκους ποθεί και χρειάζεται καθώς ο καρκίνος καταστρέφει το σώμα του.
Ναί. Το τσιγάρο είναι μια μεταφορά.
# 44 "Έλειψα το μέλλον."
Γνωρίζοντας ότι δεν θα είστε εκεί για να ζήσετε ζωή είναι απλά καρδιά-σπάσιμο.
Αυτό ισχύει για τους ασθενείς με καρκίνο, φυσικά, αλλά είναι επίσης αλήθεια για όλους μας. Η ζωή συνεχίζεται και δεν θα είμαστε εκεί για να την δοκιμάσουμε.
# 45 Μου συνέβη ότι η αδηφάγη φιλοδοξία των ανθρώπων δεν είναι ποτέ κορεσμένη από τα όνειρα που γίνονται αληθινά, γιατί υπάρχει πάντα η σκέψη ότι όλα θα γίνουν καλύτερα και πάλι.
Το πράσινο έχει βάλει το δάχτυλό του σε μια από τις μεγάλες ατέλειες στην ανθρώπινη ψυχολογία. Δεν έχει σημασία τι παίρνουμε, είμαστε δυσαρεστημένοι. Υπάρχει πάντα ένας άλλος στόχος που πρέπει να ακολουθήσετε.
Τι θα χρειαστείτε για να πείτε, "Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από αυτό που έχω"; Μπορείτε να φανταστείτε ότι κρατάτε αυτό το συναίσθημα ως αλήθεια - όχι μόνο για μια στιγμή, αλλά για χρόνια; Δεν μπορώ, ειλικρινά. Και εγώ είμαι θλιμμένος από το τι ονομάζει η Πράσινη "την άγρια φιλοδοξία των ανθρώπων".
# 46 Δεν θα σας πω την ιστορία αγάπης μας, γιατί - όπως όλες οι πραγματικές ερωτικές ιστορίες - θα πεθάνει μαζί μας, όπως θα έπρεπε.
Κάθε ιστορία αγάπης πεθαίνει με τους ανθρώπους που την έζησαν.
Μπορείτε να πείτε την ιστορία, αλλά αυτό είναι σαν μια ταινία που βασίζεται στη μετάφραση ενός βιβλίου. Δεν είναι ακριβώς το ίδιο.
Κάθε ιστορία αγάπης είναι κάτι υπέροχο και ιερό, μόνο για τους εραστές. Και αυτό είναι όπως θα έπρεπε.
# 47 Σκεφτόμουν τη λέξη λαβή, και όλα τα απρόσιτα πράγματα που χειρίζονται.
Η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη.
Έχω αντιμετωπίσει πράγματα που σκέφτηκα ότι δεν μπορούσα να χειριστώ, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου. Αλλά μάντεψε τι? Το χειρίστηκα.
Δεν είναι εύκολο, αλλά όταν θέτετε το μυαλό σας σε αυτό θα ανακαλύψετε ότι ο ουρανός είναι το μόνο όριο.
# 48 Οι νεκροί είναι ορατοί μόνο στο φοβερό μάτι της μνήμης. Οι ζωντανοί, ευχαριστώ τον ουρανό, διατηρούν την ικανότητα να εκπλήξουν και να απογοητεύσουν.
Οι νεκροί δεν μπορούν να αλλάξουν. Είναι πέρα από την ανάπτυξη και την έκπληξη και την αγάπη και το θαύμα. Οι ζωντανοί υπάρχουν σε έναν κόσμο αλλαγής και δυνατότητας. Οι ζωντανοί μπορούν να επιλέξουν και να δράσουν, να μας ευχαριστήσουν και να μας λυπηθούν. Αυτό σημαίνει να είσαι ζωντανός.
# 49 Όλοι γνωρίζετε ότι είναι δυνατόν να ζήσετε με πόνο.
Διαμαρτύρονται ότι ο πόνος είναι πάρα πολύ για μας, ότι δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Αλλά το κάνουμε. Σε Το σφάλμα στα αστέρια μας, οι νέοι που πάσχουν από καρκίνο βρίσκουν έναν τρόπο να ζουν με τον φυσικό πόνο και τον τρομερό πόνο να γνωρίζουν ότι πεθαίνουν.
Η πρόκληση δεν είναι να πεθάνουμε από τον πόνο, αλλά να ζούμε με πόνο. Γι 'αυτό το λυπηρό αυτό βιβλίο είναι πραγματικά μια ιστορία θριάμβου.
# 50 Ήξερα ότι ο χρόνος θα περάσει τώρα για μένα διαφορετικά από ό, τι για αυτόν - ότι εγώ, όπως όλοι σε εκείνο το δωμάτιο, θα συνέχιζε να συσσωρεύει αγάπες και απώλειες, ενώ δεν θα το έκανε. Και για μένα, αυτή ήταν η τελική και αληθινά αφόρητη τραγωδία: Όπως όλοι οι αμέτρητοι νεκροί, ο ίδιος είχε υποβιβαστεί για πάντα από την στοιχειωμένη μέχρι τη στοιχειωμένη.
Αυτό το υπέροχο απόσπασμα είναι μέρος του εκτεταμένου διαλογισμού του Green σχετικά με τη φύση του θανάτου. Εδώ, ο Green λέει ότι ένα βασικό χαρακτηριστικό των νεκρών είναι η ανικανότητά τους να συσσωρεύουν νέες εμπειρίες. Αυτό είναι προφανές, φυσικά, αλλά με άλλο τρόπο είναι ένα λεπτό και βαθύ σημείο.
Οι χαρακτήρες της Green ανησυχούν για το θάνατο και για καλό λόγο. Η κατανόηση της φύσης του θανάτου τελικά τους βοηθά να έρθουν πλήρως ζωντανοί.
# 51 Είναι η φύση των αστεριών να διασχίζουν.
Hazel αγαπά αυτή τη γραμμή γραμμένη από τον αγαπημένο συγγραφέα της, Peter Van Houten.
Σε αυτήν, αυτό σημαίνει ότι το πεπρωμένο μας είναι κατά κάποιο τρόπο έξω από τα χέρια μας, ότι υπαγορεύεται από τη μοίρα - από τα αστέρια.
# 52 Κοιτάξτε, επιτρέψτε μου να πω ακριβώς: Ήταν ζεστό. Ένα ανυπότακτο αγόρι σας κοιτάζει αδιάκοπα και είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αμήχανο και, στη χειρότερη περίπτωση, μια μορφή επίθεσης. Αλλά ένα καυτό αγόρι ... καλά.
Μερικά από τα αποσπάσματα σε αυτή τη σελίδα είναι βαθιά και αληθή, ενώ άλλα είναι αληθινά. Υποθέτω ότι αυτό εμπίπτει στην τελευταία κατηγορία.
Στην πραγματικότητα υπάρχει μια βαθύτερη αλήθεια εδώ. Η εμπειρία του να κοιτάζεις δεν έχει καμία εγγενή σημασία. Δεν είναι ανταμείβοντας ή ενοχλητικό ή κολακευτικό ή τρομακτικό, μέχρι να το αντιληφθείτε και να το ορίσετε. Αυτό είναι ένα από τα θέματα του βιβλίου - τα γεγονότα στη ζωή μας έχουν νόημα επειδή τα αναθέτουμε σε νόημα. Για να έχετε μια ουσιαστική ζωή, μπορείτε να ζήσετε την ίδια ζωή με όλους τους άλλους ... απλά πρέπει να δείτε νόημα στα πράγματα που βιώνετε.
# 53 Καταλαβαίνεις ότι η προσπάθεια να κρατήσεις την απόσταση σου από μένα δεν θα μειώσει την αγάπη μου για σένα. Όλες οι προσπάθειες για να με σώσουν από σας θα αποτύχουν.
Έχετε πέσει ποτέ για ένα άτομο εντελώς και εντελώς;
Είναι τρομακτικό να σκεφτούμε τι είδους επιρροή έχει αυτός ο άνθρωπος. Είναι τόσο τρομακτικό που κάποιοι τρέχουν μακριά από την αγάπη. Αλλά αυτό δεν είναι η απάντηση και ρομαντικές ταινίες μας διδάσκουν ότι το τρέξιμο μακριά ποτέ δεν λειτουργεί ποτέ: ο Hugh Grant θα τελειώσει μοιράζοντας μαζί μας ένα ταξί τελικά, οπότε θα μπορούσαμε να δώσουμε και να πέσουμε γι 'αυτόν.
Αυτό το απόσπασμα δείχνει ότι ο Γκις είναι αποφασισμένος και θέτει το σκηνικό για την αγάπη του για την Hazel.
# 54 Δεν του είπα ότι η διάγνωση ήρθε τρεις μήνες μετά την πρώτη μου περίοδο. Όπως: Συγχαρητήρια! Είσαι γυναίκα. Τώρα πεθαίνουν.
Ο θάνατος είναι φρικτός. Μιλώντας για αυτό δεν είναι εύκολο.
Το έντονο πνεύμα του Hazel αποκαλύπτει πόσο ισχυρή είναι. Αυτό μας κάνει να την θαυμάσουμε ακόμα περισσότερο. Εάν μπορείτε να αντιμετωπίσετε το μέλλον όπως κάνει, και ακόμα να αστειεύεστε γι 'αυτό, είστε φοβερό.
# 55 Τόσο εξαρτάται από τον παρατηρητή του σύμπαντος.
Είναι η προοπτική μας για τα γεγονότα που καθορίζουν το νόημά τους.
Αυτό το βιώνουμε στο τέλος μιας μακράς σχέσης. Την επόμενη μέρα μπορούμε να θρηνήσουμε όσα χάσαμε και να υποθέσουμε τον εαυτό μας, ή μπορούμε να κοιτάξουμε προς τα εμπρός και να προχωρήσουμε σε ανανεωμένα μελλοντικά.
Μόνο εσείς μπορείτε να επιλέξετε τι σημαίνει κάθε μέρα.
# 56 Μην ανησυχείς. Η ανησυχία είναι άχρηστη. Ανησυχώ ούτως ή άλλως.
Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι θα σταματήσουν ποτέ να ανησυχούν για τα πράγματα. Δεν έχει σημασία ότι γνωρίζουμε ότι είναι άχρηστο, ανησυχεί κατά κάποιον τρόπο ότι εξακολουθεί να υπάρχει δανειστικό δράμα στη ζωή μας.
# 57 Στις πιο σκοτεινές μέρες, ο Κύριος βάζει τους καλύτερους ανθρώπους στη ζωή σας.
Αυτή η γραμμή προέρχεται από μια συζήτηση μεταξύ του Gus, ο οποίος είναι θρησκευτικός, και του Hazel, ο οποίος δεν είναι. Αλλά δεν είναι πραγματικά για τη θρησκεία. Πρόκειται για τον τρόπο που ο κόσμος φαίνεται να προσφέρει πάντα αυτό που χρειαζόμαστε, ακριβώς όταν το χρειαζόμαστε.
Μπορώ να αναφέρω αυτό το απόσπασμα. Τις πιο σκοτεινές μέρες μου συναντήθηκα με ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ. Είναι μάλλον σύμπτωση ... αλλά φαίνεται ότι είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος.
# 58 Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν ψυχές και πιστεύω στη διατήρηση των ψυχών.
Η διατήρηση της ενέργειας είναι μια θεμελιώδης έννοια στη φυσική. Δηλώνει, βασικά ότι για ένα δεδομένο σύστημα, η ενέργεια δεν δημιουργείται ούτε καταστρέφεται. Μπορεί να μετασχηματιστεί (για παράδειγμα, η κίνηση μπορεί να δημιουργήσει τριβή και η ενέργεια της κίνησης μπορεί να μετατραπεί σε θερμότητα) αλλά δεν καταστρέφεται. Όταν ο Αϊνστάιν όρισε τη σχέση μεταξύ ενέργειας και ύλης, αναγνωρίστηκε αντίστοιχος νόμος διατήρησης της ύλης.
Η φράση "διατήρηση των ψυχών" είναι ένα φόρο τιμής σε αυτούς τους νόμους. Προτείνει ότι οι ψυχές είναι κάπως θεμελιώδεις πτυχές του σύμπαντος και ότι παραμένουν. Οι ψυχές μπορούν να μεταμορφωθούν (όταν κάποιος πεθαίνει, για παράδειγμα) αλλά δεν εξαφανίζονται.
# 59 Ο πόνος είναι σαν το ύφασμα: όσο ισχυρότερο είναι, τόσο περισσότερο αξίζει.
Τα καλά πράγματα αξίζουν την αναμονή. Αλλά μερικές φορές για να λάβουμε το καλό στη ζωή, πρέπει να αποδεχτούμε τον πόνο.
Είναι παράξενο όταν το σκέφτεστε, ότι πρέπει να υποφέρετε για να νιώσετε καλά. Αλλά αν δεν υποφέρετε, θα εκτιμούσατε το καλό τόσο όσο και εσείς;
# 60 Τίποτε δεν μπορεί να μείνει ο χρυσός.
Αυτή η γραμμή είναι από τον Robert Frost. Σημαίνει ότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Θυμηθείτε αυτό όταν αντιμετωπίζετε δύσκολους καιρούς, αλλά και όταν απολαμβάνετε τα καλά. Γνωρίζοντας ότι αυτό που έχετε είναι παροδικό θα σας κάνει να το εκτιμήσετε περισσότερο!
# 61 Καθώς η παλίρροια πλένεται, ο Ολλανδός άνδρας του Tulip έρχεται αντιμέτωπος με τον αποκαλυπτικό concealer της Ocean: Conjoiner. Κοιτάξτε το, ανεβαίνοντας και ανεβαίνοντας, παίρνοντας τα πάντα μαζί του. "Τι είναι αυτό;" ρώτησε η Άννα."Νερό", είπε ο Ολλανδός. "Λοιπόν, καιρός".
Η επιγραφή του Το σφάλμα στα αστέρια μας αποκαλύπτει ένα από τα βασικά θέματα στα βιβλία - την ώρα. Ο χρόνος μας φέρνει μαζί και ο χρόνος τελικά μας χωρίζει. Ο χρόνος αποκαλύπτει τις αλήθειες και ο χρόνος αποκρύπτει τις αλήθειες. Ο χρόνος μας φέρνει στη ζωή και το χρόνο μας δηλητηριάζει. Και στο τέλος, ο χρόνος παίρνει τα πάντα μαζί του.
# 62 Ζούμε σε ένα σύμπαν που αφιερώνεται στη δημιουργία και την εξάλειψη της συνείδησης. Ο Augustus Waters δεν πέθανε μετά από μια μακρά μάχη με τον καρκίνο. Πέθανε μετά από μια μακρά μάχη με την ανθρώπινη συνείδηση, ένα θύμα - όπως θα είστε - από την ανάγκη του σύμπαντος να κάνει και να ξεπεράσει όλα αυτά που είναι δυνατόν.
Η ιδέα ότι ο κόσμος βιώνει τη ζωή, έτσι ώστε το σύμπαν έχει τα μάτια να δει με τον εαυτό του, έχει εκφραστεί πολλές φορές, αλλά ποτέ πιο όμορφα από αυτό.
# 63 Ακόμα και ο καρκίνος δεν είναι κακός πραγματικά: Ο καρκίνος θέλει απλώς να είναι ζωντανός.
Το πράσινο έχει δίκιο. Με τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι θέλουν να παραμείνουν ζωντανοί, και οι ασθένειες. Όλοι θέλουμε να είμαστε ζωντανοί. Είναι όλοι ένας αγώνας για να διακρίνουμε τον καιρό και να δημιουργήσουμε νόημα. Αλλά μερικές φορές μόνο οι ισχυρότεροι επιβιώνουν.
# 64 Είμαι χειροβομβίδα και σε κάποιο σημείο θα ανατινάξω και θα ήθελα να ελαχιστοποιήσω τα θύματα, εντάξει;
Κανείς δεν θέλει να βλάψει τους αγαπημένους τους. Αλλά αν πάσχετε από μια τερματική ασθένεια, δεν μπορείτε να τα προστατεύσετε για πάντα.
# 65 Οι άνθρωποι θα πουν ότι είναι λυπηρό το γεγονός ότι αφήνει μια μικρότερη ουλή, που λιγότερες θυμούνται την, ότι αγαπούσε βαθιά αλλά όχι ευρέως. Αλλά δεν είναι λυπηρό, Van Houten. Είναι θριαμβευτική. Είναι ηρωικό. Δεν είναι αυτός ο πραγματικός ηρωισμός; Όπως λένε οι γιατροί: Πρώτον, μην κάνετε κακό.
Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή, την ποιότητα ή την ποσότητα; Έχει σημασία πόσοι άνθρωποι σε αγαπούν ή πόσο σε αγαπάς;
Το να αγαπάς βαθιά τους λίγους είναι ηρωικό και θριαμβευτικό. Δεν θα ήθελα τίποτα περισσότερο και δεν θα επιλύσω τίποτα λιγότερο.
Μόνο τώρα που αγάπησα μια χειροβομβίδα, κατάλαβα την ανόητο να προσπαθώ να σώσω τους άλλους από τον επικείμενο κατακερματισμό μου: δεν θα μπορούσα να αποκαλύψω τον Αύγουστο Νερό. Και δεν ήθελα.
Είναι καλύτερα, λένε, να αγαπήσατε και να χάσετε από ποτέ να μην έχετε αγαπηθεί καθόλου. Αυτό ανακάλυψε ο Hazel σε αυτό το απόσπασμα.
Επιπλέον, καταλαβαίνει τι θα είναι για τους ανθρώπους που αφήνει πίσω, για τους ανθρώπους που την φροντίζουν, όταν πεθαίνει. Καταλαβαίνει βαθιά στα οστά της ότι δεν μπορεί να τα προστατεύσει και ότι δεν χρειάζονται την προστασία της ούτως ή άλλως. Θέλουν και χρειάζονται όσο το δυνατόν περισσότερο όσο μπορούν να πάρουν, ενώ εξακολουθεί να αναπνέει.
# 67 Οι κηδείες, είχα αποφασίσει, είναι για τους ζωντανούς.
Οι κηδείες ήταν πάντα για τους ζωντανούς: για τους πενθούντες, για τους αγαπημένους τους, για τους φίλους και τους γνωστούς. Πρόκειται για ένα γεγονός όπου μπορείτε να μοιραστείτε τον πόνο σας ανοιχτά και ελεύθερα με άλλους ανθρώπους, αλλά όχι με τον αποθανόντα. Μισώ κηδείες.
# 68 Ο κύριος λόγος της ζωής και ο κύριος λόγος ζωής μου ήταν απαίσια μπλεγμένος.
Μερικοί άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί, ακριβώς όπως δύο κομμάτια ενός παζλ που ταιριάζουν μεταξύ τους τέλεια. Είτε πρόκειται για πεπρωμένο είτε για σύμπτωση, μερικά αστέρια προορίζονται να διασχίσουν.
# 69 Προσπάθησα ακόμη και να πω στον εαυτό μου να ζήσω την καλύτερη ζωή μου σήμερα.
Είναι δύσκολο να είναι θετικό όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως είχε προγραμματιστεί. Ακόμη και όταν γνωρίζετε ότι οι δύσκολες στιγμές που αντιμετωπίζετε είναι προσωρινές, δεν διευκολύνουν. Κρατήστε το κεφάλι ψηλά και κάνετε το καλύτερο δυνατό.
# 70 Ο καρκίνος μου είναι εγώ. Οι όγκοι είναι κατασκευασμένοι από μένα. Είναι φτιαγμένα από μένα με τον ίδιο τρόπο που ο εγκέφαλός μου και η καρδιά μου είναι φτιαγμένα από μένα.
Αυτή είναι μια βαθιά παρατήρηση. Εξετάζουμε τον καρκίνο, τους όγκους, ως κάτι ξεχωριστό. Αλλά δεν είναι. Είναι τα δικά μας κύτταρα, γεμάτα από το DNA μας.
Δεν είναι καλό να προσποιούμαστε ότι δεν είστε άρρωστοι, ότι η ασθένεια θα εξαφανιστεί θαυματουργικά αν το αγνοήσετε.
Είστε αυτή τη στιγμή κλείνοντας τα μάτια σας μπροστά από τον πόνο που αισθάνεστε;
71 # Θα πεθάνεις στη μέση της ζωής σου, στη μέση μιας φράσης.
Αυτό το απόσπασμα ενισχύει τον μεταβατικό χαρακτήρα της ζωής και την απότομη θνησιμότητα. Μας υπενθυμίζει ότι πρέπει πάντα να ζούμε τη ζωή στο έπακρο, διότι δεν μπορείτε να ξέρετε πότε θα τελειώσει το τέλος, και ο κατάλογός σας θα σταματήσει να έχει σημασία.
# 72 Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις, αλλά μιλώντας σε αυτούς ένοιωθε σαν να μαχαιρώσετε και να μαχαιρώσετε.
Δεν μισείτε απλώς να είστε γύρω από ανθρώπους που φέρνουν έξω το χειρότερο σε σας, οι άνθρωποι που κάνουν το να είναι ωραία δύσκολες δυσκολίες;
Μην τους επιτρέπετε να σας φέρουν στο επίπεδο τους. Περιπλανηθείτε στον εαυτό σας με θετικούς ανθρώπους όσο μπορείτε και σύντομα θα απολαύσετε τα οφέλη.
# 73 Είναι ενοχλητικό ότι όλοι περπατάμε απλά με τη ζωή τυφλά δεχόμενος ότι τα ομελέτα συνδέονται ριζικά με τα πρωινά.
Hazel έχει δίκιο. Γιατί πρέπει να φάμε ομελέτα το πρωί; γιατί τα μεσάνυχτα;
Σκέψου όλους τους κανόνες που ακολουθούμε χωρίς να τις αμφισβητούμε, χωρίς να τους αναγνωρίσουμε.
Ένα από τα πράγματα που ο Gus και ο Hazel ανακαλύπτουν για τον καρκίνο είναι ότι τους δίνει την ελευθερία να σπάσουν όλους αυτούς τους κανόνες. Και αυτή η ίδια ελευθερία είναι διαθέσιμη σε όλους μας, ανεξάρτητα από το πόσο υγιείς είμαστε.
# 74 Η κατάθλιψη δεν αποτελεί παρενέργεια του καρκίνου. Η κατάθλιψη είναι μια παρενέργεια του θανάτου.
Αυτο ειναι αληθεια. Αλλά όταν πεθαίνεις, σχεδόν τα πάντα είναι μια παρενέργεια του θανάτου. Ακόμα, δεν πεθαίνουμε μέχρι την τελευταία μας αναπνοή. Γιατί πρέπει να πεθάνουμε πριν από την εποχή μας, ξοδεύοντας τόσο πολύ χρόνο να νιώθουμε φόβο και φόβο;
# 75 Ποιος είμαι για να πω ότι αυτά τα πράγματα μπορεί να μην είναι για πάντα; Ποιος είναι ο Peter Van Houten για να ισχυριστεί ως γεγονός την υπόθεση ότι η εργασία μας είναι προσωρινή; Το μόνο που ξέρω για τον ουρανό και το μόνο που γνωρίζω για το θάνατο είναι σε αυτό το πάρκο. ένα κομψό σύμπαν σε ασταμάτητη κίνηση, γεμάτη με ερείπια ερειπίων και κραυγαλέα παιδιά.
Το σφάλμα στα αστέρια μας είναι γεμάτη από περάσματα σχετικά με την ύπαρξη και το νόημα της ζωής. Μερικοί χαρακτήρες έρχονται στο βιβλίο για να εκφράσουν τις αντίθετες απόψεις. Το πράσινο έχει δίκιο όταν εστιάζει αυτή τη συζήτηση στην παρούσα στιγμή στην οποία ζούμε, μια στιγμή στην οποία η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά.
# 76 Εάν είχατε περισσότερο πρόβλημα από ό, τι αξίζετε, θα σας ρίξουμε μόνο στους δρόμους.
Αυτή η γραμμή με κάνει να γελάω τόσο πολύ.
Είναι δύσκολο, μερικές φορές, να πείτε στους ανθρώπους πόσο τους αγαπάμε - ειδικά όταν είναι λυπημένοι ή έχουν μια κρίση αυτοπεποίθησης. Θα χρησιμοποιήσω αυτή τη γραμμή την επόμενη φορά που ένας αγαπητός φίλος αισθάνεται μπλε.
# 76 Τα παιδιά του καρκίνου είναι ουσιαστικά παρενέργειες της αμείλικτης μετάλλαξης που έκανε την ποικιλομορφία της ζωής στη γη δυνατή.
Μερικές φορές, αυτό που επιτρέπει τη ζωή και τις πολλές μορφές της είναι επίσης αυτό που σκοτώνει. Αυτή είναι η ειρωνεία της ζωής.
# 77 Πόσο παράξενο και πόσο υπέροχο είναι να είσαι οτιδήποτε.
Η αληθινή ζωή αρχίζει όταν συνειδητοποιείτε ότι μπορείτε να είστε οτιδήποτε θέλετε.
Το πιο σημαντικό, πιστεύετε ότι μπορείτε να είστε οτιδήποτε θέλετε; Αν το πιστεύετε, πώς θα ήταν διαφορετική η ζωή σας;
# 78 Πιστεύω ότι το σύμπαν θέλει να παρατηρηθεί. Νομίζω ότι το σύμπαν είναι απίστευτα προκατειλημμένο προς τη συνείδηση, ότι ανταμείβει την νοημοσύνη εν μέρει επειδή το σύμπαν απολαμβάνει την κομψότητα του που παρατηρείται. Και ποιος είμαι, ζωντανοί στη μέση της ιστορίας, να πω στο σύμπαν ότι είναι - ή η παρατήρησή μου - προσωρινή;
Η ύπαρξη είναι ένα θαύμα. Όλοι μας είμαστε στο κέντρο του σύμπαντος. (Ο Αϊνστάιν απέδειξε αυτό τον ισχυρισμό μαθηματικά · δεν το καταφέρνω.)
Αυτή η γραμμή υποδηλώνει ότι το σύμπαν γνωρίζει τη ζωή μέσα του, ότι η ζωή υπάρχει προς όφελος του σύμπαντος. Μπορεί να μην είναι αλήθεια, αλλά είναι μια υπέροχη ιδέα.
# 79 ... σφίγγεις τα δόντια σου, κοιτάζεις επάνω, σου λέει ότι αν σε βλέπουν να κλαίει, θα τους βλάψει και δεν θα είσαι παρά μια θλίψη στη ζωή τους και δεν πρέπει να γίνει απλή θλίψη, έτσι δεν θα κλαίει και το λέτε όλα αυτά στον εαυτό σας ενώ κοιτάζετε ψηλά στο ανώτατο όριο και στη συνέχεια καταπιείτε ακόμα κι αν ο λαιμός σας δεν θέλει να κλείσει και κοιτάτε το πρόσωπο που σας αγαπά και χαμογελά.
Οι αγαπημένοι μας είναι αυτοί που ξέρουν τις χειρότερες και τις καλύτερες πλευρές μας και είναι αυτοί που μπορούν να μας βλάψουν περισσότερο.
Έχετε ποτέ θελήσει να μην βλάψετε ποτέ το πρόσωπο που αγαπάτε και να σφίξετε τα δόντια σας και να καταπιείτε όλα τα δάκρυα σας και να χαμογελάτε πίσω;
Όλοι θέλουμε να θυμόμαστε.
Nikola Tesla, Michael Jordan ... αυτοί οι άνθρωποι θυμούνται για την κληρονομιά που άφησαν πίσω τους. Όλοι μας δεν μπορούμε να είμαστε διάσημοι εφευρέτες ή επιχειρηματίες. Αλλά μπορούμε να είμαστε αστέρια μέσα στο μικρό σύμπαν των ανθρώπων που αγαπάμε και που μας αγαπούν. Είναι περισσότερο από αρκετό.
# 81 Δεν ήταν τέλειος ή τίποτα. Δεν ήταν ο παραμυθιός σου Πρίγκιπας Γοητευτικός ή οτιδήποτε άλλο. Προσπάθησε να είναι έτσι μερικές φορές, αλλά μου άρεσε καλύτερα όταν τα πράγματα έπεσαν μακριά.
Ένα από τα καλύτερα πράγματα Το σφάλμα στα αστέρια μας είναι ότι είναι τόσο ρεαλιστικό. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε όλους μας.
Το γεγονός ότι αυτό δεν είναι μόνο ένα ροχαλητό με κλισέ, είναι αυτό που αξίζει τον κόπο σας.
# 82 Ο κόσμος δεν έγινε για εμάς, φτιάξαμε για τον κόσμο.
Αυτός είναι ένας άλλος ισχυρισμός ότι οι άνθρωποι υπάρχουν προς όφελος του σύμπαντος. Το πράσινο εξερευνά αυτό το θέμα σε όλο το βιβλίο.
# 83 Φοβάμαι τη λήθη. Φοβούμαι σαν τον παροιμιώδη τυφλό που φοβάται το σκοτάδι.
Αυτή η γραμμή περιέχει μια βαθιά αλήθεια για το φόβο μας για θάνατο.
Δεν γνωρίζουμε τίποτα από αυτό που θα βιώσουμε αφού πεθάνουμε. Κυριολεκτικά τίποτα. Ακόμα φοβόμαστε. Ακριβώς όπως ο τυφλός φοβάται το σκοτάδι, το οποίο ποτέ δεν μπορεί πραγματικά να βιώσει.
# 84 Θα ήταν θαυμάσιο να πετάξω σε ένα υπερσύγχρονο αεροπλάνο που θα μπορούσε να κυνηγήσει την ανατολή του κόσμου για λίγο.
Δεν αγαπάς αυτή την ιδέα; Θέλω να πω ότι είναι τόσο αστείο, δημιουργικό και τολμηρό που θέλω να το δοκιμάσω!
# 85 Όλη η σωτηρία είναι προσωρινή.
Αυτή η γραμμή που προκαλεί σκέψη μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Τι είναι η σωτηρία; Υπάρχει καθόλου; Μήπως διαχέει τους θανάτους μας;
Τελικά, πρέπει να βρούμε τις δικές μας απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις.
# 86 Omnia Cellula e Cellula.
Τα κύτταρα προέρχονται από κύτταρα και η ζωή προέρχεται από τη ζωή. Οτι δίνεις παίρνεις. Δράση και αντίδραση. Αυτή η δήλωση από το ιατρικό ιστορικό είναι κεντρική Το σφάλμα στα αστέρια μας, που είναι τελικά για τον ορισμό της φύσης της ίδιας της ζωής ... μέσα από μια στενή εξέταση του θανάτου.
# 87 Δεν υπάρχει δόξα στην ασθένεια. Δεν έχει κανένα νόημα σε αυτό. Δεν υπάρχει τίμημα να πεθάνωτου.
Υπάρχει μια δόξα στο να πεθάνεις για κάτι, επιλέγοντας να θυσιάσεις για το καλύτερο καλό ή τους αγαπημένους σου. Αλλά τι δόξα υπάρχει στο να πεθάνεις κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις; Ο θάνατος στην περίπτωση αυτή είναι απλώς μια φυσική μετάβαση. Μπορεί να έχει νόημα μόνο αν το δίνετε νόημα από τον τρόπο που ζείτε.
# 88 Σκέφτηκα ότι είσαι ενήλικος σήμαινε να ξέρετε τι πιστεύετε, αλλά αυτό δεν ήταν η εμπειρία μου.
Όταν ήμουν έφηβος σκέφτηκα ότι θα έλεγα ότι η ζωή θα μεγαλώσει όταν μεγαλώσω.
Μάντεψε? Βρίσκω τον εαυτό μου μεγαλύτερο, αλλά όχι σοφότερο.
Ίσως αυτό είναι το μυστικό της ζωής: ο αγώνας για να βρούμε απαντήσεις. Μόλις βρείτε τις απαντήσεις, δεν υπάρχει τίποτα που πρέπει να κάνετε.
# 89 Αποφάσισα πριν από λίγο καιρό να μην αρνηθώ τις απλούστερες απολαύσεις της ύπαρξης.
Ο Gus και ο Hazel υπέφεραν από τον καρκίνο του τερματισμού. Είναι κατανοητό ότι επέλεξαν να απολαύσουν απλές απολαύσεις. Η ζωή είναι σύντομη και έπρεπε να συγκεντρώσουν την ευχαρίστηση που μπορούσαν ενώ θα μπορούσαν ακόμα.
Αλλά είμαστε όλοι τερματικοί. Η ζωή είναι σύντομη για όλους μας. Έτσι, όλοι πρέπει να απολαμβάνουμε τις απλές απολαύσεις της ζωής, ενώ μπορούμε.
# 90 Οι άνθρωποι πάντα συνηθίζουν στην ομορφιά, όμως.
Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, αλλά τελικά ερχόμαστε να τα θεωρήσουμε δεδομένο. Είναι δύσκολο - αλλά σημαντικό - να διατηρηθεί η συνειδητοποίηση της ομορφιάς της ζωής.
# 91 Ακόμα κι αν επιζήσουμε την κατάρρευση του ήλιου μας, δεν θα επιβιώσουμε για πάντα.
Ο θάνατος μπορεί να είναι το καθοριστικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συνείδησης. Ό, τι γεννιέται πρέπει να πεθάνει. Αυτή η γραμμή είναι επώδυνη. Περιγράφει την αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Ούτε εμείς ούτε τα παιδιά των παιδιών μας ούτε τελικά ο πλανήτης μας θα υπομείνει για πάντα.
# 92 Είμαστε τόσο πιθανό να βλάψουμε το σύμπαν όπως είμαστε για να το βοηθήσουμε και δεν είμαστε πιθανό να το κάνουμε.
Υπάρχει ένας αγώνας σε αυτό το βιβλίο ανάμεσα στην ιδέα ότι το σύμπαν μας χρειάζεται, βασίζεται σε εμάς για την εμπειρία του και στην ιδέα ότι το σύμπαν είναι ένα μη πνευματικό μηχανικό αντικείμενο και ότι η έννοια της ζωής προέρχεται μόνο από μέσα μας.
Το κόλπο, νομίζω, είναι να καταλάβουμε ότι οι δύο δηλώσεις είναι αληθινοί και βαθιά συμβατοί.
# 93 Δεν έχει σημασία πόσο σκληρά κλωτσάτε, ανεξάρτητα από το ύψος που έχετε, δεν μπορείτε να πάτε όλος ο τρόπος.
Μερικές φορές βάζοντας όλη την προσπάθειά σας σε κάτι δεν αρκεί. Μερικές φορές οι περιστάσεις δεν μπορούν να ξεπεραστούν, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθούμε.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψετε. Εάν κάτι σας διευκολύνει είναι το γεγονός ότι έχετε δοκιμάσει και κάνετε το καλύτερό σας.
# 94 Hazel Grace, όταν είσαι τόσο γοητευτικός και φυσικά ελκυστικός όσο εγώ, είναι αρκετά εύκολο να κερδίσεις τους ανθρώπους που συναντάς. Αλλά να γίνεις ξένοι να σε αγαπάς ... τώρα, αυτό είναι το τέχνασμα.
Να πάρει τους ξένους για να σας αγαπά απαιτεί περισσότερο από ένα όμορφο πρόσωπο. Απαιτεί προσωπικότητα και χάρισμα.
Αλλά είναι ακόμα ξένοι σε αυτή την περίπτωση;
# 95 Η ευχαρίστηση να θυμηθώ είχε ληφθεί από μένα, επειδή δεν υπήρχε πλέον κάποιος που να θυμάται.
Εδώ, η Hazel μιλάει για το πώς χάθηκε η μνήμη όταν η φίλη της έχει ληφθεί από αυτήν. Είναι σε θέση να εκτιμήσει τις αναμνήσεις της ως σύμπαν χωρίς ανθρώπους.
# 96 Στην ελευθερία οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν αμαρτία.
Όλοι θέλουμε να είμαστε απαλλαγμένοι από τους περιορισμούς των θέσεων ζωής σε εμάς. Αλλά όταν επιτύχουμε επιτέλους αυτή την πολύ επιθυμητή ελευθερία, διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούμε να την αξιοποιήσουμε στο μέγιστο όφελος. Πάμε βαθιά στην αμαρτία. Μη με πιστέψεις; Σκεφτείτε τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που κερδίζουν την κλήρωση.
# 97 Αρκεί να πούμε ότι η ύπαρξη μπρόκολου δεν επηρεάζει, με κανένα τρόπο, τη γεύση της σοκολάτας.
Αυτή είναι μια μεταφορά. Ακριβώς όπως η σοκολάτα εξακολουθεί να έχει υπέροχη γεύση, παρόλο που υπάρχει μπρόκολο, έτσι η ζωή μπορεί να είναι θαυμάσια και νόστιμα, παρόλο που υπάρχει τερματικός καρκίνος.
# 98 Υπήρχε χρόνος πριν οι οργανισμοί βιώσουν συνείδηση και θα υπάρξει χρόνος μετά.
Εκείνη την εποχή υπήρχε, αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα γι 'αυτό. Είναι σαν να μην μετράει αυτή η ώρα, γιατί κανείς δεν ήταν εκεί για να δώσει νόημα.
# 99 Μερικές φορές διαβάζετε ένα βιβλίο και σας γεμίζει με αυτόν τον περίεργο ευαγγελικό ζήλο και είστε πεπεισμένοι ότι ο κατεστραμμένος κόσμος δεν θα επιστρέψει ποτέ μαζί εκτός και αν όλοι οι έμβιοι άνθρωποι διαβάσουν το βιβλίο.
Με κάποιο τρόπο, νομίζω ότι αυτό ισχύει Το σφάλμα στα αστέρια μας.
# 100 Υπάρχουν βιβλία ... για τα οποία δεν μπορείτε να πείτε στους ανθρώπους, βιβλία τόσο ξεχωριστά και σπάνια και δικά σας που η διαφήμιση της αγάπης σας αισθάνεται σαν προδοσία.
Αισθάνομαι με αυτόν τον τρόπο μερικές φορές, ότι το να μοιράζομαι ένα βιβλίο που αγαπώ θα το κάνει κάπως λιγότερο ξεχωριστό. Η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι μια τέτοια οικεία πράξη, μετά από όλα, και οι αντιδράσεις στο κεφάλι σου είναι μόνο σου.
Τελικά, ωστόσο, είναι καλύτερο να μοιράζεστε. Όταν διαβάζουμε τα ίδια βιβλία και βιώνουμε τις ίδιες ιδέες, μαθαίνουμε νέους τρόπους να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η εμπειρία μας από τον κόσμο και τα θαύματά του είναι πιο ευθυγραμμισμένη. Έχουμε πιο κοινό έδαφος για να κάνουμε συνδέσεις.
Αυτός είναι ένας καλός λόγος για την κοινή χρήση αυτών Το σφάλμα στα αστέρια μας εισαγωγικά. Το βιβλίο του John Green παρουσιάζει έναν όμορφο, κινούμενο, βαθύ τρόπο να βλέπεις τον κόσμο. Όταν μοιραζόμαστε αυτά τα λόγια, μοιραζόμαστε και αυτή τη νέα προοπτική.
Ο Gus και ο Hazel θα το εγκρίνουν σίγουρα.
