Όλοι γνωρίζουν την άρνηση, τον θυμό, τις διαπραγματεύσεις, την κατάθλιψη και την αποδοχή, αλλά υπάρχουν και μικρότερα πράγματα όπως οι καθυστερημένες αντιδράσεις και το γέλιο που μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε το θάνατο.
Όταν ασχολείται με το θάνατο ενός αγαπημένου, ο καθένας ξέρει για το DABDA: άρνηση, οργή, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή. Αυτό που λίγοι μιλούν είναι τα συναισθήματα στο μεταξύ.
Ακούτε πάντα ότι ο χρόνος θεραπεύει όλες τις πληγές, αλλά, από την εμπειρία και την ομιλία σε άλλους που έχουν χάσει έναν γονέα, πονάει περισσότερο πριν αρχίσετε να θεραπεύετε.
Αυτό το άρθρο είναι μια ειλικρινής προσέγγιση σε ό, τι οι άνθρωποι σπάνια λένε, αλλά πιθανώς γνωρίζουν στην καρδιά τους καρδιές.
1. Είναι εντάξει για να λυπάσαι - απλά μην ασχοληθείς με αυτά
Όταν η μητέρα της μητέρας μου πέθανε, έπεσε σε ένα μπουκάλι και δεν βρήκε ποτέ το δρόμο της πίσω. Πολλοί άνθρωποι κατοικούν στο θάνατο και οι λύπες για το τι και αν έπρεπε.
Δεν λέω ότι δεν είναι κάτι για αυτούς - θα το κάνετε - αλλά αν συνεχίσετε να ασχολείστε με αυτό που θα έπρεπε να κάνετε, θα χάσετε τη ζωή σας.
Η μητέρα μου πέθανε και ναι, λυπάμαι που δεν ξοδεύω περισσότερο χρόνο μαζί της, αλλά έκανα μια υπόσχεση. Θα ήθελε να ζήσω με τις αναμνήσεις των ευτυχισμένων χρόνων, όχι στη σκιά της λύπης.
2. Οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να καταλάβουν το θυμό σας, αλλά δεν μπορούν
Μερικές φορές, όταν βλέπω κάποιον να μιλάει θυμωμένα με τις μητέρες τους ή να τους αγνοεί, θέλω απλώς να τις αρπάξω και να τους κουνήσω. Μερικές φορές θα το λέω με λέξη, και με κοιτάζουν, μπερδεμένοι.
Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πόσο πολύτιμο είναι ο χρόνος τους με τους γονείς τους - οι διακοπές είναι ιδιαίτερα γλυκόπικρη και η Ημέρα της Μητέρας με αφήνει συνήθως με δάκρυα.
Ωστόσο, κλίνω στους άλλους κατά τη διάρκεια της ανάγκης μου γιατί ακόμα κι αν δεν καταλαβαίνουν πραγματικά από πού προέρχεται ο θυμός μου, είναι ακόμα εκεί για μένα.
3. Συζήτηση: ποτέ δεν γνωρίζετε ποιος μπορεί να σχετίζεται με την εμπειρία σας
Από τη στιγμή που πέρασε η μητέρα μου, σκέφτηκα να μιλάω για αυτό θα με έκανε να φαίνω περίεργος. Στη συνέχεια έφτασε η πρώτη μέρα της Μητέρας και έπρεπε να πάω στο πίσω μέρος του εστιατορίου στο οποίο εργαζόμουν για να κλάψω.
Συνάντησα μια μεγάλη φίλη εκείνη την ημέρα, ένας άντρας που ονομάζεται Brent, ο οποίος μου είπε για το πέρασμα του πατέρα του. Τον έβαλα εκείνη την ημέρα, και την Ημέρα του Πατέρα, τον άφησα να κλίνει πάνω μου.
Από τότε που πέρασε πριν από δύο χρόνια, έκανα επτά φίλους των οποίων οι γονείς έχουν πεθάνει: τρεις πατέρες και τέσσερις μητέρες.
Με την Ημέρα της Μητέρας πλησιάζοντας, χαίρομαι που ξέρω ότι θα δουλέψω μαζί με δυο άλλοι των οποίων οι μητέρες έχουν πεθάνει. Ωστόσο, αν δεν είχα μιλήσει γι 'αυτό, δεν θα είχα ξέρει ποτέ.
Θα ένιωθα απομονωμένος φέτος. Γι 'αυτό, ξέρετε ότι είναι εντάξει να μιλήσετε γι' αυτό με ανθρώπους.
4. Τα αστεία γονίδια αστεία μπορεί να ανακουφίσει κάποια ένταση
Αυτό είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, και συχνά γελάω γι 'αυτό, πράγμα που με έκανε να νιώθω άσχημα, αλλά και καλός. Όπως πάντα, τα ανέκδοτα της μαμάς σας είναι συνηθισμένα και θυμάμαι την εμφάνιση ενός προσώπου του φίλου μου, αφού άφησε ένα slip μετά το πέρασμα της μαμάς μου.
Ήταν ξεκαρδιστική και έκρυψε από μένα για μια εβδομάδα. Αλλά, ήταν παρήγορο γνωρίζοντας ότι ακόμα κι αν το θάνατό της ήταν ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου μου, δεν διαρρέει και άλλοι με αντιμετώπιζαν κανονικά.
Είναι επίσης και ο τρόπος που συνάντησα έναν από τους νέους φίλους μου αφού είπε "86 moms" ενώ περπατούσε δίπλα. Έτσι ανακάλυψα ότι η νέα δουλειά μου είχε ανθρώπους με παρόμοιες απώλειες.
Έτσι, εάν κάποιος κάνει ένα αστείο μαμά και γελάτε ή επιστρέψετε ένα για να πάρετε ένα φτυάρι, δεν σας κάνει κακό πρόσωπο. Νομίζω ότι το γέλιο με βοήθησε να ανακάμψει από το να περάσει πιο γρήγορα.
Ο γονέας σας δεν θα ήθελε να είστε δυσαρεστημένοι, ώστε να βρείτε ευτυχία στα μικρά πράγματα - ακόμα και τα mom Jokes.
5. Τα δάκρυα θα χτυπήσουν όταν το περιμένετε λιγότερο
Όταν η μητέρα μου πέθανε, πήγα κατευθείαν στο φίλο μου, ο οποίος ήταν στη δουλειά. Τον περίμενα να κατέβει, μετά με οδήγησε σε μια λίμνη και περπάτησε μαζί μου για δύο ώρες στη σιωπή.
Δεν έριξα ένα δάκρυ εκείνη την ημέρα. Είχα δεχτεί το θάνατό της εξαιτίας των επιλογών του τρόπου ζωής της πριν από πολύ καιρό, οπότε η ανακάλυψη ότι είχε πεθάνει δεν ήταν πολύ συγκλονιστική. Ήμουν πάνω από αυτό πριν συμβεί ... ή έτσι σκέφτηκα.
Στη συνέχεια, ένα χρόνο αργότερα, ήμασταν σε ένα μπαρ, και ένα κορίτσι προσπάθησε να πολεμήσει με. Ο Dan, ο φίλος-μεταμορφωμένος, με έβγαλε έξω, και ξαφνικά, τον κοίταξα στο μάτι και είπα: "Η μαμά μου είναι νεκρή, έτσι δεν είναι;" Και φώναξα.
Επέστρεψε, πλήρωσε την καρτέλα και με οδήγησε στο σπίτι. Φώναξα ολόκληρο το δρόμο. Την επόμενη μέρα, ήμουν εντάξει.
Είναι τα μικρά πράγματα που δεν αναμένετε να σας πυροδοτήσουν. Απλά κυλήστε με αυτό. Νόμιζα ότι δεν θα κλάψω, αλλά το έκανα - και μάλλον θα το πάμε, ακόμα κι αν δεν έχει συμβεί ακόμα.
Ακριβώς, ξέρετε ότι είναι εντάξει να κλάψετε. Κανείς δεν θα σκεφτεί λιγότερο από σας. Εύχομαι κάποιος να μου είπε νωρίτερα.
6. Κρατήστε το κεφάλι σας ψηλά - δεν είστε μόνοι
Αν πάρετε μόνο ένα πράγμα από αυτό το άρθρο, ελπίζω ότι δεν είστε μόνοι! Επί σχεδόν ένα χρόνο αισθάνθηκα αποξενωμένος από τους φίλους μου επειδή απλά δεν κατάλαβαν.
Εάν είχα αποφασίσει να κρύψω στο σπίτι την Ημέρα της Μητέρας, δεν θα έμαθα ότι ο γονέας του φίλου μου έφυγε. Είναι χάλια, και μερικά χρόνια, είναι χειρότερα από άλλα, αλλά δεν αισθάνονται ότι πρέπει να αντιμετωπίσετε αυτό από μόνοι σας.
Ακόμα κι αν θέλετε να μου μιλήσετε για να φωνάξετε, ξέρετε ότι κάποιος εκεί έξω νοιάζεται. Δεν ξέρω πού θα έμενα αν το είχα παραμείνει - ίσως σε μια χειρότερη θέση από τώρα.
Έχουν περάσει τρία χρόνια από τη στιγμή που η μητέρα μου πέθανε. Έχασε το γάμο του μεγαλύτερου αδελφού μου, το δικό μου γάμο και τη γέννηση του γιου του αδελφού μου, του πρώτου εγγονιού.
Πονάει? Ναι, αλλά γίνεται καλύτερα. Εάν το κάνατε τόσο μακριά, ίσως να προχωρήσετε περισσότερο. μοιραστείτε την εμπειρία σας. Αυτό είναι το Διαδίκτυο-ίσως θα κάνετε έναν νέο φίλο επειδή μπορείτε να σχετίζονται με την εμπειρία τους.
