Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να είσαι κάπου και να νιώθεις πως κανείς δεν σε παρατηρεί. Το αίσθημα αόρατου δεν είναι το ίδιο με το αίσθημα άνευ αξίας, αλλά σίγουρα δεν είναι ευχάριστο.
Τα κορίτσια που αισθάνονται ότι είναι αόρατα συχνά έχουν καλούς λόγους για τους οποίους αισθάνονται έτσι. Δεν είναι ότι είναι χαλασμένοι και αισθάνονται σαν να μην έχουν αρκετή προσοχή.
Το πρόβλημα με το αίσθημα του αόρατου είναι ότι έχουμε τόσα πολλά παραδείγματα στιγμών που έχουμε ξεχαστεί. Εδώ είναι αυτό που πραγματικά αρέσει να αισθάνομαι αόρατος.
1. "Ω, ξέχασα ότι ήσασταν εδώ."
Αυτό είναι κάτι που έχω ακούσει συχνά στη ζωή μου. Είναι κάτι που πάντα με έκανε να μισώ το γεγονός ότι δεν είμαι το είδος του ατόμου που απαιτεί προσοχή.
Δεν μου αρέσει να είμαι η κοπέλα που θεωρείται ενοχλητική ή που θα κάνει τίποτα για προσοχή. Δεν είναι το πώς είμαι. Δεν με πειράζει να είμαι ήσυχος και να κρατώ τον εαυτό μου, γι 'αυτό είναι εν μέρει το λάθος μου ότι οι άνθρωποι δεν θυμούνται ότι είμαι εκεί.
Το θέμα της δήλωσης ότι πρέπει να ξεχάσουμε να είμαστε εκεί είναι ότι δεν κάνει ένα πρόσωπο σαν εμένα ξαφνικά να αλλάξει και να είναι δυνατός και να κάνει γνωστή την παρουσία μου.
Με κάνει να επιστρέψω στο κέλυφος που προσπαθούσα τόσο σκληρά να βγούμε. Ακριβώς επειδή δεν θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής δεν σημαίνει ότι κάποια προσοχή δεν θα ήταν ωραία. Είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι η παρουσία σου είναι αισθητή και οι άνθρωποι θέλουν να σε έχουν γύρω σου. Δεν είναι ωραίο να αισθάνεσαι ότι οι άνθρωποι δεν θα ένοιαζαν λιγότερα αν δεν ήταν εκεί.
2. Αυτοαξιολόγηση
Υπάρχει μια πληθώρα συναισθημάτων που έρχονται με το να είσαι εσωστρεφής. Θέλεις να δεχτείς τον εαυτό σου για τον τρόπο που είσαι γιατί δεν έχεις καμιά χρησιμότητα να θέλεις να είσαι κάτι που δεν είσαι.
Με αυτό είπε, μεγαλώνοντας εσωστρεφής, πάντα μίσησα ότι ήμουν έτσι. Ήθελα να είμαι τόσο ενεργητικός όσο οι περισσότεροι από τους ανθρώπους γύρω μου και αισθάνομαι άνετα να είμαι δυνατός και χωρίς περιποίηση, αλλά αυτό δεν είμαι εγώ.
Μπορεί να είναι όταν είμαι σε ορισμένες καταστάσεις, αλλά ως επί το πλείστον, αυτό είναι κάποιος που ποτέ δεν θα είμαι άνετα να είναι, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να είμαι εντάξει με. Πρέπει να μάθω ότι είναι εντάξει να μεγαλώσω να γίνω ποιος έπρεπε να είμαι, αντί να επικεντρωθώ σε αυτό που ήθελα να είμαι.
Μπορεί να σας φανεί αδύνατο μερικές φορές να έχετε την καλύτερη αυτοεκτίμηση όταν δεν σας αρέσει η προσωπικότητά σας. Δεν είναι κάτι που είναι τόσο εύκολο να αλλάξετε όσο και άλλα μέρη του εαυτού σας. Το μεγαλύτερο πράγμα που έχω μάθει από το αίσθημα του αόρατου είναι ότι πρέπει να αποδεχθώ τον εαυτό μου για τον τρόπο που είμαι - να μην αλλάξω τον εαυτό μου για να κάνουν άλλους να με δεχτούν.
3. Αποδοχή
Η αποδοχή του εαυτού σας είναι δύσκολη, ανεξάρτητα από το τι αισθάνεστε την ανάγκη να αποδεχθείτε για τον εαυτό σας. Όλοι έχουμε τα πράγματα για τον εαυτό μας ότι δεν είμαστε οπαδοί του. Είτε αλλάζουμε αυτά τα πράγματα είτε τα δεχόμαστε, είναι σημαντικά επειδή αυτά τα πράγματα είναι μέρος μας.
Νιώθω αόρατος λιγότερο συχνά από ό, τι συνηθίζαμε, επειδή έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό με μένα. Οι άνθρωποι με αγαπούν για το ποιος είμαι εξαιτίας ακριβώς του ποιος είμαι ως άτομο. Ένιωσα αόρατος γιατί άφησα στους ανθρώπους να ξεχνούν ότι ήμουν εκεί. Ίσως υπήρχε ένα κομμάτι από μένα που δεν αισθανόμουν ότι άξιζε να θυμηθώ - ότι δεν άξιζε την προσοχή των ανθρώπων.
Όπως είχα αυτοσυνείδητο, υπήρχε κάτι μέσα μου που φώναζε για κάθε είδους προσοχή. Αλλά ήταν και κάτι που με τρομάζει. Αν πήρα την προσοχή που ήθελα τόσο απεγνωσμένα, τότε τι θα σκέφτονταν οι άνθρωποι για μένα; Οι άνθρωποι θα με κοίταζαν και θα μου έδιναν το λάθος είδος προσοχής; Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να με δουν ποιος ήμουν ή θα με έβλεπαν οι άνθρωποι μόνο με τον τρόπο που ήθελαν να με δουν;
Αυτό είναι κάτι που δεν ήθελα ποτέ να διακινδυνεύσω γιατί φοβόμουν πολύ για να παραδεχτώ την απάντηση. Ποτέ δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι ήμουν αυτός που έμεινα αόρατος. Ποτέ δεν ήθελα να βγω από τη ζώνη άνεσής μου γιατί φοβόμουν τόσο τι θα συνέβαινε το δεύτερο, αφού βγήκα από το μικρό κέλυφος. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν έβλεπα ποτέ. Αποδοχή.
Παίρνω ακόμα στο κεφάλι μου μερικές φορές και να ηρεμήσω και νευρικός γύρω από τους ανθρώπους, όταν είμαι σε μια νέα θέση. Ξέρω ότι είναι επειδή το μόνο που θέλω είναι να μου αρέσει. Αλλά το δεύτερο που βγαίνω από το κεφάλι μου και αρχίζω να είμαι ο ίδιος είναι όταν οι άνθρωποι έλκονται σε μένα και θέλουν να περάσουν χρόνο μαζί μου για να δουν ποιος είμαι πραγματικά ως άτομο. Δεν υπάρχει τίποτα που να αισθάνεται καλύτερα από αυτό.
Πέρασα να είμαι αόρατος. Ποτέ δεν ζήτησα την προσοχή. Όλα για τους λάθος λόγους. Ήμουν φοβισμένος για το τι θα συνέβαινε όταν το έκανα. Ποτέ δεν ήξερα ότι τα πράγματα που συνέβησαν όταν έκανα θα ήταν οι καλύτεροι χρόνοι της ζωής μου.
Εάν σας άρεσε αυτό το άρθρο, τότε παρακαλώ όπως και μοιραστείτε! Εάν έχετε οποιεσδήποτε σκέψεις, τότε μπορείτε να τους αφήσετε στο παρακάτω τμήμα σχολίων.
